IZVOR PROTEINA

Još jedna prilično popularna stavka u današnje vrijeme su proteini. Obratite li pozornost na proizvode u trgovini, vidjet ćete da brojni proizvodi danas imaju na ambalaži istaknuto PROTEIN ili neku sličnu varijaciju.

Da bi neki proizvod nosio natpis “izvor proteina” mora imati najmanje 12% energetske vrijednosti koja potječe od proteina što na 100 g proizvoda čini 12 kalorija odnosno minimalno 3 g proteina. Tvrdnja da je neka hrana bogata proteinima i svaka tvrdnja za koju je vjerojatno da ima isto značenje za potrošača, može se stavljati samo ako najmanje 20% energetske vrijednosti neke hrane potječe od proteina. Ako se radi o proizvodu od 100 g onda to znači da na 100 g ima najmanje 4 g proteina.

Budite oprezni i proučite radi li se zaista o količini proteina koja je znatno viša u odnosu na neki drugi proizvod te je li ta brojka nešto što nam igra ulogu. Radi li se o nekom proizvodu koji zaista ima 3 g proteina na 100 g komotno može nositi naziv “izvor proteina”, a vi ćete po obroku konzumirati možda 25 g tog proizvoda što je manje od 1 g proteina. Obratite pozornost na to koju količinu proizvoda konzumirate po jednom obroku i koliko vam to osigurava proteina te je li cjenovno prihvatljivo u odnosu na neke uobičajene namirnice bogate proteinima poput mesa, jaja, svježeg sira....

SAVJET:

ZASIĆENE MASTI

Zasićene masti također često spominjemo u kontekstu kroničnih bolesti kao što su bolesti kardiovaskularnog sustava zbog čega ih je ključno ograničiti. Smjernice kažu da muškarci ne bi trebali konzumirati više od oko 30 g na dan, a žene 20 g.

Brzim testom možete dobiti uvid u to je li udio zasićenih masti u nekom proizvodu visok ili nizak:

Visok udio: više od 5 g zasićenih masti na 100 g

Niski udio: 1,5 g zasićenih masti ili manje na 100 g

Svi proizvodi koji nemaju više od 1,5 g zasićenih masti na 100 g ili 0,75 g/100 ml u tekućem stanju, a ni u jednom slučaju zbroj zasićenih masnih kiselina i transmasnih kiselina ne smije davati više od 10% energije, mogu na sebi nositi tvrdnju “mala količina zasićenih masnih kiselina”.

Tvrdnja da je neka hrana “bez zasićenih masnih kiselina” može se stavljati samo